Toen gingen we op weg naar de Cable-Cars (kabeltram). We wilden met de Cable-Car richting het vertrekpunt naar Alcatraz. We hadden voor Alcatraz thuis al tickets besteld. Aangekomen bij de Cable-Car stond er al een rij mensen bij het opstappunt. We wilden een dagkaart kopen, zodat we meerdere keren gebruik konden maken van de Cars. Ha, was dat even een meevaller. “The Cable-Cars are FREE today madam”! Hadden we dus mooi geluk. Nou we hoefden nog geen 5 min. Later aan te komen, want de rij was inmiddels al verdubbeld.
Daar gingen we dan. De Car werd helemaal volgepropt. Gelukkig waren wij als één van de eersten aan de beurt. Marloes wilde graag hangen aan de buitenkant, en dat kon dus nog. Jeffry ging zitten. Wat een geweldige belevenis was dit. Dit was echt leuk!!! En nog wel eng ook, al die heuvels op en af, met een flinke vaart. Goed vast houden dus. Elke week vielen er wel 5 mensen van de Car af, volgens de bestuurder/machinist. Oké extra goed vasthouden dus. Het leek wel een staande achtbaan, zeker omdat het omhoog trekken door de kabel hetzelfde tikkende geluid maakte. De Cable-Car ging helemaal door tot aan de Fisherman’s Warf, hier moesten we ook zijn voor de Alcatraz Ferry.
Toen kwam het: De tickets waren gereserveerd op de creditcard van Marloes, en natuurlijk lag die in de kluis, en we hadden alleen Jeffry’s kaart mee. Echt wat voor ons toch? Nou de mevrouw achter de balie maakte er geen groot probleem van, we konden namelijk het adres opnoemen waarop de creditcard geregistreerd stond.
.JPG)
Met de boot voeren we om 10.15 uur naar Alcatraz. Het eiland is een National Park. Je kon er dus rondlopen om de natuur te bewonderen, maar wij kwamen voor de gevangenis. Helemaal de bult oplopen dus. Eenmaal boven was er een audio-tour. Je kreeg een koptelefoon en kon dus in je eigen tempo door de gevangenis heen. (steeds op pauze drukken, als je nog ergens wilde blijven)Erg interessant en mooi om te zien. De gevangen hadden hele kleine cellen, drie rijen boven elkaar. Je zag een stuk over de ontsnapping in 1962, de cel van Al Capone, de eetzaal, de isoleercellen en de luchtruimte. Bekend zag alles eruit van tv. Alleen al dat Engels zeg…pfff…soms wel lastig voor Marloes en Jeffry alles maar weer uitleggen. Ik (Marloes) vond de tour wat langdradig. Ik kon wel wat sneller overal langs. ; ) Buiten nog even over het eiland gelopen, met de mooie Sky-line van San Francisco op de achtergrond.
Om 13.15 uur namen we de Ferry terug naar de Fisherman’s Warf. Hier probeerden we Cruise-America te bellen over de Pick-up time morgenochtend. Lekker moeilijk deden ze daar aan de telefoon, eerst konden ze ons niet verstaan, en toen wilden ze niks afspreken omdat we geen telefoonnummer van het hotel bij de hand hadden. Lekker dan! Dan proberen we het later wel weer.
We zijn Pier 39 opgelopen een echte toeristische attractie met veel winkeltjes en restaurantjes. We gingen lekker fish en chips eten. Op vlonders in het water lagen de beroemde zeeleeuwen. Na wat rond gelopen te hebben wilden we nog langs Lombard-street. En dan naar het steilste en meest bochtige stukje van…. , ja van wat ook al weer, San Francisco, of Amerika?Nou het was zeker stijl, we zijn er vanaf de Fisherman’s warf naar toe gelopen. En daarna hebben we het straatje omhoog gelopen via de trappen. Nou dit was te vergelijken met Jeffry’s step-oefening in de sportschool. Dus die patat hebben we al weer verbrand. Maar wel heel leuk om te zien.
Boven aangekomen konden we weer op de Cable-Car stappen en terug naar Union Square (vlakbij ons hotel). Weer zo’n leuke rit. Echt super leuk om te doen.
Bij het hotel hebben we gevraagd of de receptionist even wilde bellen naar Cruise America, en zo was het meteen geregeld. Om 9.00 halen ze ons op morgen. Nu wilden we nog wel even winkelen. Veel bekende winkels hier, die onbetaalbaar zijn, van de bekende modeontwerpers. Maar er was ook een megagrote H&M. Jaja…en wie denk je dat daar flink inkopen heeft gedaan. Jeffry dus, haha, maar Marloes heeft ook een shirtje. Je mag hier gewoon 10 stuks kleding meenemen het pashokje in (!). Lekker even wat winkels gekeken, en toen naar een Mexicaans restaurantje gegaan om te eten. Echte grote porties, maar voor Marloes veel te veel. Lekker was het. Toen zijn we nog één keertje met de Cable-car gegaan, gewoon omdat het zo leuk was, want we hoefden maar 200 meter of zo. Allebei hangend dit keer. En het was toch gratis. (Hollanders!) Nu is het 20.30 en zijn we weer op onze kamer. Dit was San Francisco voor ons. Ik zou iedereen een city-trip naar deze geweldige stad aanraden, maar ja beetje ver weg he! Straks nog even up-daten, want als we morgen richting Yosemite gaan, zal er wel geen internet voor ons in de buurt zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten