dag 14, 07,07,06

Vanmorgen was het dan eindelijk zo ver, we gingen een helikoptervlucht maken over de Grand Canyon. Tegen 8.00 opgestaan, en tegen 9.00 vertrokken we naar Grand Canyon Airport. Bij Papillon Helikopters moesten we ons melden om 9.30 uur. We werden gewogen en kregen een veiligheidsfilmpje te zien.

Tegen 10.00 werden we omgeroepen we mochten vertrekken. We waren allebei helemaal niet zenuwachtig. Zelfs Marloes niet. (maar die moest wel 2x plassen voor vertrek.)En nu komt het leukste: Omdat Marloes de lichtste persoon was die meeging (ha, dat doet je goed toch) mocht ze voorin zitten naast de piloot. Waren wij blij dat we met Amerikanen vlogen en niet met een ander Nederlands stelletje dat naast ons wachtte. We gingen samen met een opa en een kleinzoon in een rolstoel. Het was een flinke kleinzoon hoor. In de helikopter tillen moest met 4 man gebeuren en met moeite. We hadden Patricia als pilote. Ze leek niet veel ouder dan Marloes en bijna net zo knap hah. Helemaal in de gordels gehesen, koptelefoon op, en toen gingen we…Binnen een paar seconden waren we van de grond. Wauw dat was al gaaf! Heel soepel verliep het, niet scheef of zo, zoals op tv altijd gebeurt (bij medicopter 117) We vlogen eerst 5 min. over bos, omdat we nog geen toestemming hadden om over de Canyon te vliegen. Maar zelfs dat was mooi. En dan ineens houdt het bos op, en is er een enorme afgrond. Zo hé, dat is gaaf. Je zou er emotioneel van worden. Oooh….en Marloes had natuurlijk een superuitzicht die kon voor zich, onder zich en opzij kijken, en ondertussen zien wat de pilote allemaal deed.
We kregen een verhaal verteld over de Canyon, eerst in Engels en later zelfs in het Nederlands. De eerste keer deze vakantie dat er iets in het Nederlands is. We vlogen mooi over de Colorado heen en over andere riviertjes, en zelfs tussen de rotsen door. Dit was echt onbeschrijflijk, en absoluut het geld waard. We hadden een vlucht van 20 min. genomen, maar we zaten veel langer in de helikopter. Het was echt 20 min. over de Canyon vliegen en de rest kreeg je er gewoon bij. We hebben enorm genoten. We hadden ook een hele subtiele landing. Nou en zo mooi als de zon op de Canyon scheen toen wij vlogen, we waren nog geen 5 min. binnen of er was een enorme hoosbui, met onweer. Jeffry stond helemaal te trillen eenmaal op de grond, zo geweldig was dit. We kochten de foto die er van ons gemaakt was, hier was ook een soort diploma/oorkonde bij, dus dat wilden we wel. En het bleef regenen…dus wij zijn maar doorgereden naar het IMAX theater ook in Tusayan. Zijn we ook in een Amerikaanse bioscoop geweest, waar ontzettend veel popcorn gegeten werd. Er hing een ontzettende vreetlucht. We kregen een film te zien over de ontdekking van de Canyon. Over de indianen en over de pioniers die over de colorado voeren. En dat dus op zo’n megagroot scherm wat rond is. Heel mooi! Daarna regende het nog steeds. Dus zijn we bij Wendy’s gaan lunchen, die hadden we nog niet gehad. Maar dit keer met een salade bij de hamburger, toch wat gezonder en lekker. En vierkante hamburgers dat is dus meer vlees voor je geld. Toen we buiten kwamen was het eindelijk droog. We zijn met de shuttlebus de andere kant van de Canyon opgeweest, en hebben de uitzichtpunten bekeken. Ondertussen hebben we ook nog een stuk van de Rimtrail gelopen, het zonnetje scheen, dus het was zonde om alles met de bus te doen toch?Mooi hoor die uitzichtpunten, maar de met de heli was alles mooier en intenser.

We zagen nog wat herten en de Grand Canyon stoomtrein. We hebben een boek gekocht “Death in the Grand Canyon”. Over de vele doden die er vallen en gevallen zijn. Het zijn er toch zo’n 12 per jaar, ook nu nog. Het was een Engels boek, maar het leek ons heel boeiend. De verkoopster vond het wel erg grappig dat buitenlanders een Engelstalig boek kochten.
Nu bakt Jeffry pannekoeken. We gaan maar niet voor de zonsondergang vanavond, het is namelijk erg bewolkt. We staan nog een nachtje op dezelfde camping.